Wszystko co powinieneś wiedzieć o koronie norweskiej. | DobryKantor.pl
W Norwegii, jak podają oficjalne dane, pracuje blisko 110 tysięcy Polaków. Ten kraj kojarzy nam się z fiordami, ropą naftową, dobrobytem i bezpieczeństwem socjalnym. Od blisko 10 lat, skuszeni wysokimi zarobkami i perspektywą stabilności, polscy pracownicy chętnie wyjeżdżają aby zasilić norweski rynek pracy. Na początku były to prace głównie fizyczne, ale w miarę upływu czasu coraz bardziej docenia się tam naszych specjalistów, a i polskie firmy coraz śmielej sobie poczynają we współpracy z Norwegami. Równolegle do rozwoju emigracji zarobkowej możemy zaobserwować wzrost znaczenia korony norweskiej w Polsce. Na DOBRYKANTOR.pl znajdziecie ofertę kupna i sprzedaży norweskiej walut po bardzo atrakcyjnych kursach.
Pochodzenie nazwy i obowiązujące środki płatnicze
Korona norweska określana jest między narodowym symbolem NOK (od ang. norwegian krone). Równie często występuje jej skrócony zapis „kr”. W samej Norwegii często używa słowa „øre”, które formalnie oznacza setna część korony, ale funkcjonuje w lokalnym języku tak długo, że użycie go w zastępstwie formalnej nazwy jest czymś naturalnym. Korzenie „norweskich groszy” mają bardzo długi rodowód. Określenie to wywodzi się od „aureusa”, starożytnej rzymskiej monety. Pomimo tak dużego sentymentu w 2012 roku zdecydowano się wycofać z obrotu wszystkie monety o wartości mniejszej od jednej korony (głównie ze względu na fakt, że ten nominał ma znacznie mniejszą wartość, niż wynosi koszt jego produkcji). W związku z tym w obrocie gotówkowym wszystkie ceny są zaokrąglane do pełnej korony, a „øre” funkcjonuje tylko w przypadku transakcji bezgotówkowych.
Aktualnie w obiegu możemy spotkać monety o następujących nominałach:
Znacznie ciekawiej prezentują się norweskie banknoty, które ostatnim czasie wzbudzają o wiele większe zainteresowanie niż monety. Pod koniec maja 2017 r. wprowadzono do obiegu nowe banknoty 100 NOK oraz 200 NOK, które są uznawane za jedne z najbardziej udanych projektów na świecie. Na codzień możemy spotkać:
- 50 koron norweskich,
- 100 koron norweskich,
- 200 koron norweskich,
- 500 koron norweskich,
- 1000 koron norweskich.
Historia norweskiej waluty
Norwegia przez sporą część swojej historii pozostawała pod dużym wpływem swoich sąsiadów. Kolejne konflikty, zaczynając od wojen napoleońskich, obracały oś powiązań politycznych na przemian w stronę Danii i Szwecji. Kiedy w 1983 roku te dwa skandynawskie kraje zdecydowały się na utworzenie Skandynawskiej Unii Monetarnej, kwestią czasu było przystąpienie do niej przez Norwegię. Stało się tak dwa lata później. Wszystkie trzy kraje wprowadziły na swoim terytorium jedną wspólną walutę – koronę. Unia zaskakująco dobrze radziła sobie w okresie kryzysów w latach 1878-1879 i 1907-1908, i przetrwała aż do wojennej zawieruchy 1914 roku. Po jej rozpadzie wszystkie należące do niej strony zdecydowały o pozostawieniu korony jako walut, dodając do jej nazwy człon określający narodowość.
W okresie międzywojennym Norwegia dwukrotnie próbowała przywrócić wymienialność swojej waluty na złoto, ale szalejące na świecie kryzysy finansowe skazały te próby na porażkę. W czasie drugiej wojny światowej norweski bank centralny został w całości ewakuowany do Londynu, skąd aż do 1945 roku emitował walutę zwaną „koroną londyńską”.
Po wojnie śladem większości znaczących walut na świecie, korona należała do systemu z Bretton Woods, aż do jego rozpadu. Początek lat 90 – tych przyniósł powiązanie korony norweskiej z ECU, czyli Europejską Jednostką Walutową. To powiązanie z poprzedniczką euro zostało przerwane w grudniu 1992 r. na skutek ataków spekulacyjnych i turbulencji na rynku walutowym. Wspomniana sytuacja skutkowała trwałym upłynnieniem kursu NOK.
Dwa lata później Norwegowie nie zdecydowali się na wejście do Unii Europejskiej. Zamiast tego Norwegia wybrała członkostwo w Europejskim Stowarzyszeniu Wolnego Handlu (EFTA) i status kraju blisko współpracującego z UE (jako członek Europejskiego Obszaru Gospodarczego). Referendum z 1994 r. przez długie lata zamknęło dyskusję na temat zastąpienia korony norweskiej przez euro.
Od czego zależy kurs korony norweskiej?
Najnowsze sondaże wskazują, że około 2/3 Norwegów nie chce szerszej integracji ich kraju z Unią Europejską. Przeciwników wprowadzenia euro prawdopodobnie jest jeszcze więcej. W przypadku zamiany koron na euro problemem byłaby również specyfika norweskiej gospodarki, która jest mocno uzależniona od eksportu węglowodorów (tzn. ropy naftowej i gazu ziemnego). Ta zależność zaczęła szybko wzrastać w latach 70 – tych. Obecnie udział ropy naftowej i gazu ziemnego w wartości norweskiego eksportu wynosi ok. 57%. Analogiczny wynik z 1975 r. nie przekraczał 15%.
Uzależnienie Norwegii od wspomnianych dóbr, wyraźnie wpływa na notowania lokalnej waluty. Korona norweska jest walutą surowcową (podobnie jak np. dolar kanadyjski i dolar australijski). Korelacja pomiędzy kursem NOK i cenami ropy naftowej była dobrze widoczna, gdy „czarne złoto” zaczęło tanieć (2014 r.). Nietrudno zauważyć dużą zbieżność między notowaniami ropy i spadkiem wartości NOK.
W Polsce (zwłaszcza w północnej części) bez problemu wymienimy koronę norweską w większości kantorów. Największe banki mają w swojej ofercie konta prowadzone w tej walucie. Tradycyjnie najlepsze kursy wymiany NOK znajdziemy w kantorach internetowych. W ostatnim okresie odnotowano nieznaczny spadek ilości Polaków wyjeżdżających do pracy w kraju fiordów, lecz nadal jest to jeden z najchętniej wybieranych kierunków emigracji. Norwegia zaczyna być również traktowana jako opcja rezerwowa przez Polaków pracujących w Wielkiej Brytanii. Widmo Brexitu zmusiło ich do poszukiwania alternatywy i to właśnie mocno powiązana z Wyspami Norwegia wysuwa się na pierwsze miejsce w ich oczekiwaniach.
